Nice Very Nice :): Alaçatı

2-5 Haziran 2010

Bir günde karar verdik kısa bir tatile gitmeye.. Hep hayranı olup, orada olmaktan hiç sıkılmayacağımız Ölüdeniz’e mi, yoksa daha önce görme fırsatımızın olmadığı Alaçatı’ya mı gitsek onu düşündük bir süre..

Bursa’ya uğradık önce.. Nice’yi bıraktık..

Susurluk’ta çiğ börek yiyip, ayran içerken karar verdik kalacağımız hotele.. Bursa’ya çok uzak olmaması ve daha önce görmememiz sebebiyle Alaçatı’da karar kıldık..

Kuzenim Deniz’in de yardımıyla Solto Hotel’de rezervasyonumuz yapıldı.. İyi ki cebimizde fotoğraf makinamız ve internetimiz var :)

Yol boyunca aklım hep Nice’deydi.. İlk ayrılışımdı kızımdan.. Emin ellerdeydi biliyordum ama yine de merak ediyordum; ‘’acaba uyanmış mıdır?, yemeğini aksilik etmeden yemiş midir?, bizim yokluğumuzu fark etmiş midir?’’ gibi anlamlı-anlamsız onlarca soru geçiyordu aklımdan.. Aramamak için engelliyordum kendimi.. Ama sağlıklı düşününce hem O’nun için hem de bizim çok gerekliydi böyle bir tatil ve tam da zamanında gerçekleştirdik bunu..

Akşam 8 gibi ulaştık Alaçatı’ya.. Şehrin girişinde şöyle bir heykel karşıladı bizi.

Hotele giderken renginden midir bilmem ilk gözüme çarpan ev bu oldu..

Hotele vardığımızda doğru bir seçim yaptığımızı daha iyi anladık..

Solto Hotel Liman Mevkii’nde.. Zeytin ağaçları gölgesinde, denize sıfır, Alaçatı merkeze 3 km, Çeşme’ye 9 km, havaalanına ise 90 km mesafede.. Odalar taş ev mimarisine uygun yapılmış.. Yemekler ‘’herşey dahil’’ mantığında değil hiç, gayet az ve öz, butik hotel tarzında da denebilir.. Ben özellikle sabah kahvaltılarına bayıldım.. Dalından yeni kopmuş çeşit çeşit zeytin, birbirinden lezzetli reçeller..

Perşembe gününün büyük bir kısmını havuzun kenarında kitap-dergi okuyarak, tweet atarak geçirdik. Denize giremedik zira çok soğuktu, havuz ile idare ettik..

Akşamüzeri hem yemek yemek hem de merak ettiğimiz Alaçatı sokaklarında dolaşmak için şehre gittik.

Yel değirmenleri karşıladı bizi..

Burası sanırım akşam manzara izlenerek demlenilen bir ortam.. Yerdeki içki şişesi kapakları bana bunu anlattı :)

İlk durak tavsiye üzerine gittiğimiz Avrasya Ev Yemekleri oldu.. Daha önce başka bir yerde hizmet veren lokanta şimdilerde yeni yerinde.. Çeşit açısından zengin bir menü ve güler yüzlü insanlar karşıladı bizi.. Yemeklerin tadına baktığınızda ise ''iyi ki gelmişiz’’ dedik ..

Alaçatı, son bir kaç yıldır bambaşka bir kimliğe bürünmüş öğrendiklerimize göre.. Yeni nesil girişimciler, hepsi yıkık-dökük, yıllarca bakımsız kalmış evleri alıp yeniden restore ederek; keyif alarak kalınacak, yemek yenilecek, içki içilebilecek muhteşem mekanlar çıkarmışlar ortaya..

Taş evler öyle ihtişamlı, öyle estetik, öyle yaşanılası görünüyor ki; hepsinin resmini çekmek istiyorum profesyonel olmayan fotoğraf makinem ve cep telefonum ile..

Taş evler ve güzel mekanlar arasındaki gezintimizden sonra İmren Tatlı ve Helva Evi’nde soluklandık.. Gürkan sakızlı muhallebi, bense sakız tatlısı yedim. ''İkisinin arasında ne fark var acaba'' diye biz de orduk tabii.. Servis yapan genç kız Ege şivesiyle sakız tatlısında sakız tadı biraz daha yoğun olduğunu söyledi..

İmren Tatlı ve Helva Evi 1941’den bu yana hizmet veriyor.. Şehrin bir çok yerinde şubeleri var.. Dediğim gibi sakızlı muhallebisi ve sakız tatlısı muhteşem.. Ayrıca dönüş günü aldığımız sakızlı kurabiyesini de unutmamak lazım.. Tadı hala damağımda..

Hotele dönmeden önce sevdiklerimize küçük hediyeler almayı ihmal etmedik.. Alaçatı’yı yansıtan magnetler ve damla sakızlı macun..

Bu arada yazmadan geçemeyeceğim.. Alaçatı’dayız dediğimiz tüm ahbaplarımız mutlaka Agrilla’ya gidin dedi bize.. Bir zamanlar tütün deposu olarak kullanılan bina şimdilerde şarabınızı yudumlarken olmaktan keyif alacağınız bir mekan haline gelmiş.. Ama biz bulamadık Agrilla’yı :)

Cuma günü yine günün büyük bir kısmını hotelde geçirdik.. Dinlendik..

Akşamüzeri yine Alaçatı’daydık.. Twitterdan tanıdığım ve Arıza adlı kitabın yazarı Sinem Ersever ile buluşacaktık.. Bu arada kısa bir turdan sonra 15 Eylül Kıraathanesi’ne oturduk.. Gayet keyifli bir mekan..

Ben şarap içmeyi tercih ettim, Gürkan ise Budweiser bira.. Elbette yanında biraz çerez ve peynir.. Şarabın tadı mekandan mıdır, uzun zamandır şarap içmediğimden midir bilmem pek bir güzel geldi bana.. Ayrıca peynir tabağıyla gelen kurutulmuş domatesin tadı süperdi.. Mekan sahipleri kendileri kurutuyorlarmış üstelik.. Mekanla ilgili tek eleştiri Gürkan’dan geldi.. Masalar şarap içilen bir mekan için biraz ufaktı.

Akşam yemeği için hotele döndük. Yemek sonrası hotelin ‘’Yaza Merhaba’’ partisi nedeniyle düzenlenen kutlamasında sahne alan Grup Mavi’yi dinledik.. Tam uyumak üzereydik ki, İzmir’den Gürkan’ın kuzeni bizi görmeye geldi.. Alaçatı’yı gece görmek de varmış J geç saatlere kadar eğlendik..

Cumartesi sabahı bavullar toplandı, kahvaltı sonrası hotelden ayrıldık.. Ama Alaçatı’dan ayrılmadan önce görmemiz gereken bir yer daha vardı: Alaçatı Pazarı :)

Havanın kapalı olmasına aldırmadan başladık gezmeye.. Nasıl da büyüktü ve her şey vardı..

Sebze-meyve, giyecek, içecek, perde, halı, oyuncak… ne ararsam bulabileceğim bir yerdi burası..

Hatta dinlenmek için oturabileceğiniz, aldıklarınıza bakabileceğiniz, keyifle çay yada kahvenizi yudumlayabileceğiniz kahveler bile..

Sabahtan beri kapalı olan hava nihayet yağmaya başladı biz geri dönerken.. Pazarda ilerlerken bir kuyruk dikkatimizi çekti. Bu ne diye bakarken anladık ki İmren Tatlı ve Helva Evi’nin iki çalışanı pazarda yanlış anlamadıysak egeye özgü lokma tatlısı yapıyor ve satıyordu..

Yağmur iyice arttı biz pazardan çıkana kadar.. Ama bu en çok beğendiğimiz evin resmini çekmekten alıkoyamadı beni :) Yanyana ve birbirinden güzel bu iki ev çok hoşumuza gitti.